het is koud
Blijf op de hoogte en volg Chantal
26 Februari 2017 | Vietnam, Thào Hồng Dín
Om half 6 in de ochtend kom ik aan in Lao Cai en moet mijn verbinding zoeken naar Sa Pa. Net als alles hier staat niks aangegeven en moet je t maar uitzoeken. Als je iets vraagt wapperen ze met hun vinger een kant op en dat moet dan duidelijk genoeg zijn.
Na 20 minuten zoeken vind ik het restaurant dat waarschijnlijk mijn ticket voor de bus heeft. Ze spreken geen Engels en hoop maar dat t ok is. Als t goed is wordt ik opgepikt door een busje.
Heb ongeveer een uur moeten wachten zonder informatie. Voor iemand zoals ik die nogal georganiseerd is raak ik hiervan nogal geïrriteerd.
Ineens moet ik achter iemand aanhollen die me naar Sa Pa gaat brengen. Vanaf wil hij me voor 15 dollar wel naar mijn homestay brengen. Nou regel t zelf wel, dikke doei.
Voor 8 dollar iemand geregeld en t is een rare tocht. Hier heb je straatjes waar eigenlijk maar 1 auto door kan. Toch lukt t om er met drie en een touringbus doorheen te gaan. Hoop getoeter weer natuurlijk en politie die op fluitjes staan te blazen, niemand die zich er iets van aantrekt. Eindelijk t stadje uit en de bergen in. Het regent en er hangt een dik pak mist, dus geen idee hoe t eruit ziet hier. Hopelijk is dit morgen weg. Mijn chauffeur neemt nog ff een slokje bier (het is half negen 's ochtends), niet echt fijn gevoel.
Vandaag is mijn plan om in ieder geval aan te komen, te liggen, te lezen, wat eten en een beetje warm en droog worden, want het is koud hier!
De weg is vol gaten en met een vette afgrond. Samen met de mist en t bier van de chauffeur is dit tot nu toe t engste dat ik hier heb gedaan.
Maar dan kijk ik naar rechts en zie door de mist ineens de rijstvelden.....wauw!!! Fantastisch! Er lopen buffels over de weg. Dit wat ik zie is onvoorstelbaar mooi.
Na een hoop hobbels en bobbels komen we aan bij mijn homestay. Ja...bij locale thuis. Ik moet echt ff schakelen.
Het is een soort van hut en bovenin die hut slaapt iedereen in zijn eigen 'hokje'. Twee planken met een matras ertussen. Er is alleen warmte van hete kolen beneden. En de temperatuur is voor mijn gevoel rond het vriespunt.
Ik ga eerst maar ff wat uitrusten.
Ff paar uurtjes diep onder de deken. Nog steeds koud. Maar op zoek naar eten. Stukje verderop kan ik binnen zitten, weer bij kolen met een kop thee. En lekker soepie eten. Echt ff opwarmen nu.
Ze hebben hier echt niks, behalve WiFi. Echt overal kun je inloggen.
Inmiddels stekkie gevonden met open haard. Blijf hier ook lekker eten, kan ik daarna weer bij de open haard zitten. Opwarmen.
Morgen ga ik met iemand uit het dorp een tocht maken, ben heel benieuwd.
Ik zou eigenlijk twee nachten hier blijven, maar dan raak ik echt onderkoeld denk ik. Dus heb net een hotelletje geboekt met warme douche in de plaats van waaruit ik ook weer naar Hanoi reis.
Ik heb inmiddels zulke koude vingers dat ik alle letters verkeerd indruk.
Dus morgen vanuit hopelijk een warmer plekje weer een update. Duim dat ik vannacht overleef in de kou.
Back to basic....niks voor mij in mijn uppie. Dan moet je t echt met iemand samen doen...
Na 20 minuten zoeken vind ik het restaurant dat waarschijnlijk mijn ticket voor de bus heeft. Ze spreken geen Engels en hoop maar dat t ok is. Als t goed is wordt ik opgepikt door een busje.
Heb ongeveer een uur moeten wachten zonder informatie. Voor iemand zoals ik die nogal georganiseerd is raak ik hiervan nogal geïrriteerd.
Ineens moet ik achter iemand aanhollen die me naar Sa Pa gaat brengen. Vanaf wil hij me voor 15 dollar wel naar mijn homestay brengen. Nou regel t zelf wel, dikke doei.
Voor 8 dollar iemand geregeld en t is een rare tocht. Hier heb je straatjes waar eigenlijk maar 1 auto door kan. Toch lukt t om er met drie en een touringbus doorheen te gaan. Hoop getoeter weer natuurlijk en politie die op fluitjes staan te blazen, niemand die zich er iets van aantrekt. Eindelijk t stadje uit en de bergen in. Het regent en er hangt een dik pak mist, dus geen idee hoe t eruit ziet hier. Hopelijk is dit morgen weg. Mijn chauffeur neemt nog ff een slokje bier (het is half negen 's ochtends), niet echt fijn gevoel.
Vandaag is mijn plan om in ieder geval aan te komen, te liggen, te lezen, wat eten en een beetje warm en droog worden, want het is koud hier!
De weg is vol gaten en met een vette afgrond. Samen met de mist en t bier van de chauffeur is dit tot nu toe t engste dat ik hier heb gedaan.
Maar dan kijk ik naar rechts en zie door de mist ineens de rijstvelden.....wauw!!! Fantastisch! Er lopen buffels over de weg. Dit wat ik zie is onvoorstelbaar mooi.
Na een hoop hobbels en bobbels komen we aan bij mijn homestay. Ja...bij locale thuis. Ik moet echt ff schakelen.
Het is een soort van hut en bovenin die hut slaapt iedereen in zijn eigen 'hokje'. Twee planken met een matras ertussen. Er is alleen warmte van hete kolen beneden. En de temperatuur is voor mijn gevoel rond het vriespunt.
Ik ga eerst maar ff wat uitrusten.
Ff paar uurtjes diep onder de deken. Nog steeds koud. Maar op zoek naar eten. Stukje verderop kan ik binnen zitten, weer bij kolen met een kop thee. En lekker soepie eten. Echt ff opwarmen nu.
Ze hebben hier echt niks, behalve WiFi. Echt overal kun je inloggen.
Inmiddels stekkie gevonden met open haard. Blijf hier ook lekker eten, kan ik daarna weer bij de open haard zitten. Opwarmen.
Morgen ga ik met iemand uit het dorp een tocht maken, ben heel benieuwd.
Ik zou eigenlijk twee nachten hier blijven, maar dan raak ik echt onderkoeld denk ik. Dus heb net een hotelletje geboekt met warme douche in de plaats van waaruit ik ook weer naar Hanoi reis.
Ik heb inmiddels zulke koude vingers dat ik alle letters verkeerd indruk.
Dus morgen vanuit hopelijk een warmer plekje weer een update. Duim dat ik vannacht overleef in de kou.
Back to basic....niks voor mij in mijn uppie. Dan moet je t echt met iemand samen doen...
-
26 Februari 2017 - 11:20
Wiebe:
Prachtig avontuur Chantal. -
26 Februari 2017 - 15:01
Willeke Van Dam:
Hoi hoi,
Heb je verhalen en foto's weer met veel plezier gelezen en bekeken.
Mooi avontuur, en leuk geschreven.
Dank daar voor.
Ik blijf je natuurlijk volgen.
-
26 Februari 2017 - 16:23
Melanie:
Voor wat het waard is ... in gedachten ben ik gezellig met je mee en ben je niet alleen. Komt best goed! Hou vol, het is het waard. -
26 Februari 2017 - 19:49
Johan & Monique:
Heftig verhaal Chantal. Leuk om te lezen. groeten Monique en Johan -
26 Februari 2017 - 23:31
Lenie Jollie:
Hou vol Chantal! Je kunt het! Morgen ziet alles er vast beter uit!
Groeten Lenie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
